Tichu

Pomimo tego, że w Tichu każdego dnia gra ponad 642 miliony Chińczyków, to gra jest bardzo skomplikowana dla większości Europejczyków. Skąd cała trudność? Właściwie… nie bardzo wiadomo. Wszak w podstawowy wariant Tichu gra się parami w cztery osoby. Aby wygrać, jeden

z zawodników danej pary musi pozbyć się kart ze swojej ręki zanim uczynią to przeciwnicy. Karty także nie są specjalnie skomplikowane. Podzielone są na cztery rodziny (jadeit, miecz, pagodę oraz gwiazdę), a w każdej z nich znajduje się trzynaście wartości, jak w zachodniej talii do brydża. Asy są najwyższą kartą w rodzinie, a 2 najniższą. 10 znajduje się pomiędzy 9 a waletem. W talii 56 kart znajdują się także 4 karty specjalne: smok, feniks, pies i Mah Jong. Taka talia w pełni wystarcza do rozegrania podstawowego wariantu gry.. Proste? Proste!

Gdzie więc jest owa trudność? Przyjmuje się, że w mentalności samych Europejczyków, którzy nie są w stanie szybko przystosować się do „dalekowschodniej” filozofii gry, w której punkty zbiera się za zdobycie konkretnych kart i jednocześnie jak najszybsze wyzbycie się własnych kart z ręki…

Nie przejmujcie się jednak obiegowymi opiniami. Większość graczy dość szybko zakochuje się

w niesamowitej wirtuozji rozgrywki. Bogactwo taktyki w połączeniu z przemyślaną mechaniką stawia Tichu w czołówce gier karcianych obok takich tuzów jak brydż, kanasta czy poker. W trakcie gry sami zapewne dostrzeżecie podobieństwa do tych i kilku innych tytułów.